Beiträge von Arne Oeil Noir

Schatten der Macht im Ausland!

Also hier. Warnung: Chance auf Französisch.

Scroll für Abbildungen!

(Entschuldigung, ich bin zu faul, um alles zu übersetzen )

Het "Ifirnslicht" wordt beschreven in de paragrafen voor en na de Firunsnacht in het geciteerde boek!

Oho, aha, maar voor heel wat derografen is de vraag niet irrelevant, Kennin! Ik meen dat de vraag over de precieze vorm van Dere nog niet definitief is vastgelegd. Waar baseer je die uitspraken op? Hebt u de geschriften van Spaghistos van Bethana in betrekking genomen? (Sorry maar dat citaat van de vroegere Nederlandse vertaling probeer ik al jaren ergens te gebruiken ) Sinds het Dereglobus-project heeft de bolvorm van Dere natuurlijk een flink streepje voor in de publieke beeldvorming. Maar waar ligt dan de evenaar precies? Zitten we trouwens op het noord- of op het zuidhalfrond met Aventurië? Het is een boeiende vraag die ook in Aventurië leeft - we weten alleszins van één Al'Anfaanse mathematicus die zit te zwoegen op het nog onopgeloste probleem van de lengtegraad-berekening, wat erg veel gevolgen heeft voor de Guldenlandvaart. Maar ik dwaal af.

Terug on topic:

Irrelevant is het natuurlijk wel voor het overgrote deel van het continent. Ook de Nivesen kennen geen poolnacht. Toch meen ik mij te herinneren van lange jaren terug dat de Himmelsturm die door Phileasson bezocht werd een poolnacht kende - of toch dat mijn helden die ginds hebben meegemaakt. Als concrete referentie heb ik na wat zoeken gevonden dat "Im Bann des Nordlicht" (regionaal groen boek van DSA4) op p. 151 de Firunsnacht vermeldt, dus onze poolnacht waar de zon 's winters niet meer opkomt, en die te beleven valt vanaf zo'n 100 mijl ten noorden van het Yetiland. Voilà!

Yo Epicurus.

Ja, je komt pedant over .

Ik weet heel goed wat een trema is en waar het voor dient. Daar ging mijn boodschap van uit. Ik zal het dus nog eens proberen gezegd te krijgen.

Ik lees hier dat het Nederlands niet consequent is in het gebruik ervan. Dat klopt met mijn ervaring: ik heb geen probleem met Daniël of met Gabriel. Nooit een trema is natuurlijk fout. Altijd een trema zetten is, zoals ik al schreef, nogal zwaar qua taal. De vraag is dan: wat doe je ? De universele regel: alles met trema, noch de universele regel: nergens een trema gaan dan geen van beide blindelings. Spijtig voor de mensen die het graag simpel hebben. Maar blijkbaar is het Nederlands niet consequent. Dat betekent dat beide simpele regels blind volgen dus ook geen Nederlands is! Er moet dan een derde weg gevolgd worden. Wat je dan wel moet doen? Dat laat ik dan graag aan de mensen over die het concreet voorstellen en die voelen wat werkt. Taal is nu eenmaal dikwijls wat we er van maken.

In het algemeen is mijn intuïtie deze: blinde, machinale regels geven - in mijn ervaring - bij vertaalwerk dikwijls rommel. Dus ben ik wat sceptisch als men zonder verder kijken overal trema's gaat opkleven. Veel succes ermee, maar ik steek hier mijn gevaarlamp aan.

@ Kennin: wat met het criterium "het moet Nederlands zijn" ?

Volledig mee eens dat we moeten vertalen met een enthousiaste speler in gedachten die geen (maar dan ook geen) kennis heeft van de Duitse tekst en voor wie de vertaling moet "werken" zonder dat er een officiële meneer met de wijsvinger bij staat te zwaaien die de exegetische waarheid verkondigt.

Ik heb net eens door mijn bijbel gebladerd en daar staan effectief alle namen als Gabriël, Rafaël, Daniël,... systematisch met een trema.

Dat geeft mij wel een plechtstatige en droge indruk, om niet te zeggen ietwat onnatuurlijke schrijftaal. Natuurlijk kan dat ook aan mijn ietwat frans beïnvleoede gevoeligheid liggen, maar systematisch alles met trema lijkt mij nogal zwaar. Als in het Nederlands de regel niet zo systematisch is, zou ik hier toch wat tegengas willen geven tegen een automatisch overal toepassen. Het moét niet coherent zijn, dus kunnen we taalgevoel laten primeren. Niet?

Hello,

"En passant" mijn mening - ik ken de context niet van de paragraaf, maar als ik de geciteerde zin "tel quel" lees, denk ik het volgende:

1. De grammaticale structuur van de zin klopt niet. Het zijn niet de Aambeelddwergen die bier op de molen zijn, het is hun "twistziekheid" en "avontuurlijkheid". Dat moet al zeker aangepast. Dus zoiets als (ik pas ook de woordkeuze wat aan) "Het twistzieke en avontuurlijke karakter van de Aambeelddwergen is bier op de molen van de mensen en elfen die in het baardige volkje niet meer zien dan als gek drinkende kinkels."

2. Wat betreft de discussie: als ik "bier op de molen" lees als uitdrukking dan snap ik dat niet. Dat leest als gewoon fout. Er gaat geen lamp aan in de aard van "dat is een woordgrapje met die-en-die uitdrukking". Dus de grap gaat ook verloren. Erger nog: als ik de uitleg van de vertaling er bij lees, gaat de lamp nog altijd niet aan. Ik denk dan vooral: alleen de mensen die de oorspronkelijke tekst kennen weten waar dit van komt - en dan nog werkt het niet bij mij.

De poging om de woordspeling letterlijk te vertalen is verdienstelijk maar zoals reeds opgemerkt moeilijk en riskant - en mijn persoonlijke mening is het dat het hier niet werkt.

Als je dezelfde woordspeling wil maken zou je van "koren op de molen" (de Nederlandse uitdrukking) iets als "gerst op de molen" kunnen maken. Maar dat is natuurlijk niet zo super vlot (je moet de link naar "gerstenat" snappen). Als zo'n woordspeling niet werkt in de vertaling (of het nu echt Nederlands is of een aventurijns neologisme), laat hem dan weg (ik spreek uit ervaring met tfrans hier). De vertaling moet "werken" zonder referentie naar de brontekst. Of je moet iets helemaal anders zoeken (niet simpel, beter dan "...is een gratis rondje Ferdoker voor ..." kom ik nu meteen niet).

Hello beste enthousiastelingen,

Afgelopen week had ik het genoegen om in de school waar ik aan verbonden ben 4 dagen demo's ON te geven aan groepjes 5de jaars. In het kader van een ervaringsgerichte week ("l'autre semaine") konden we verschillende activiteiten voorstellen aan de leerlingen en ik heb de kans niet laten voorbijgaan .

Hierbij een aantal elementen van de ervaring, die misschien nuttig zijn voor andere demo-gevers...

Praktisch: 2 keer (telkens in de namiddag) twee sessies van twee uur (wat eigenlijk al erg veel is voor een demo).

Resultaat: uiteindelijk is dat toch nooit zoveel als je denkt als spelleider... en als je iedereen aan de bak wilt laten komen met zes spelers gaat het ook niet zo snel. Zeker een gevecht uitdobbelen kan dan erg lang duren. En zodra je probeert meer te doen dan een elementaire systeemdemonstratie moet je zo veel extra informatie geven qua background dat de tijd vliegt.

Verleid door het tijdcomfort heb ik ook de eerste keer een lange inleiding gegeven over wat rollenspel is, met voorbeeldjes en zo. Slecht idee, zeker met jongeren. In plaats van praten werkt het veel beter als je ze de dobbelstenen in handen geeft en ze zo snel mogelijk iets zelf laat doen.

Publiek: 2 verschillende groepen van 6 schoolgaande pubers van 17, jongens en meisjes gemengd. Geen voorgaande rollenspelervaring (buiten bij één jongen bleek achteraf)

Resultaat: ik bespaar jullie de analyse van het werken met die leeftijdscategorie, en hun verhouding met autoriteit en hun pogingen tot subversie van wat zijn als verplicht percipiëren :-). Er zit in elke groep wel eentje die na anderhalf uur nog altijd niet snapt hoe een talentproef werkt, of op zijn blad het woord "Moed" niet kan vinden... En de hele tijd lanceren ze de meest onnozele en absurde opties alsof ze niet willen meewerken- maar op het einde vonden ze het dan toch wel leuk.

Eén opvallende zaak: ik vond dat er te veel tijd kroop in het uitdobbelen van gevechten bvb., maar zelf vonden ze dat erg leuk, omdat alle spelers zich dan betrokken voelen in het spel. Dat lijkt beter te lukken dan een stuk intrige waar het erg van het personage afhangt of ze kunnen bijdragen. Eén keer is de groep gesplitst en dat vond de minder actieve helft dan wel minder leuk. Dus dobbelen is goed... ook al ben ik als (ouder) speler zelf veel meer geïnteresseerd in het narratieve spelelement.

Methode: het is in het Frans te doen (dus ik kon ons materiaal niet gebruiken) en greep terug op wat in die taal tot mijn beschikking staat.

Voorbereid scenario: "les esclaves de la forêt impériale" oftewel het avontuur dat als snelstarter in het Duits gratis ter beschikking staat. Het plan is om dat in de eerste 2 uur af te ronden en de tweede middag iets anders te doen.

Blijkt dat éénzelfde deelnemer toch twee keer is ingeschreven voor de workhop. Ik bereid, om herhaling te vermijden, voor de tweede groep dus het v4 introductie-avontuur "Der alchemist" voor, dat ik vroeger met succes al gebruikt heb.

Resultaat: oef! Het startscenario is erg klassiek, maar ook erg goed opgebouwd: progressief worden de verschillende spelelementen ingevoerd. Al met al ben ik er toch drie uur mee bezig geweest (ik heb weinig geduwd en ze zelf heel wat laten bedisselen, wat ik met minder tijd natuurlijk niet zo gedaan zou hebben). Uiteindelijk was het scenario pas voorbij op de tweede dag met nog een half uur te gaan. Wat nu? Geen tijd om nog iets nieuws te lanceren Die ene die al rollenspel had gespeeld heeft dat opgelost: hij heeft plots één van zijn kameraden in de rug aangevallen om zijn geld buit te maken. Bij Tasfaralel! Consternatie en hilariteit alom, met een "free for all" als gevolg... zou ik niet zomaar laten gebeuren in mijn eigen groep, maar hier kwam het wel goed uit. De overlevenden hebben zelfs het scenario nog netjes uitgevoerd tot op het einde .

Resultaat groep 2: dit liep iets moeizamer. Met een langere sessie moet je er rekening mee houden dat de spelers echt wel alle kanten uit kunnen en zullen gaan. Dus moet je er op voorbereid zijn dat de spelers niét doen wat je graag zou hebben en goed zou zijn qua demo. Dan zie je het voordeel van erg lineaire verhalen...

Voor als je de details wilt weten: "De alchemist" begint als de helden, onderweg op een schip op de Grote Rivier, een verdrinkend meisje redden. Dat is ontsnapt aan ontvoerders. Bedoeling is nu natuurlijk dat de helden de ontvoerders opzoeken en uitschakelen. Nou, niks dus bij deze jongelingen : ze halen het kind uit het water, maar dan willen ze zo snel mogelijk verder reizen... Ik geef hints zoals dan kan, maar neen hoor, ze willen doen waar ze zin in hebben (wat in feite natuurlijk moet kunnen...). Het kind laten ze 's nachts achter in de eerstvolgende herberg. Wat nu? Ik improviseer, stuur de wacht er op uit die vragen stelt over dat kind, ze bedreigen de wacht met wapens, het eindigt in de cel. Einde dag 1. Voor de tweede sessie neem ik "Der Handler" in de hand. Rijke koopman betaalt de borg in ruil voor wat praktische hulp bij het "vinden" van belastend materiaal bij een concurrent. Deze keer volgen ze een stuk meer het verhaal. Maar er wordt in dit scenario niet gevochten, zodat ik veel praat en ze het allemaal een stuk kalmer vinden en minder interactief.

Personages en spelmateriaal: introductiepersonages zijn de voorgegenereerde figuren die u welbekend zijn (Mirhaban, Carolan...) in eenvoudiger vorm: talenten samengezet met maar één groep eigenschappen, toverspreuken en bijzondere vaardigheden beperkt tot 2 stuks max, die uitgelegd op het blaadje staan, geen gebruik van heel wat secundaire scores - zodat alles in twee kolommen op één A4tje past. Op dag twee geef ik ze dan de veelkleurige "echte" formlieren, om een idee te geven hoe een "echt" formulier er kan uitzien.

Omdat in de franse versie er geen afbeeldingen staan, neem ik de schijven uit het kaartspel Aventuria mee om als LE-tellers te gebruiken, alsook enkele grote posters uit oa de kaartenset. En lotspunt-fiches.

Resultaat:

-de schijven met LE-punten zijn een groot succes.

-Lotspunten: daar komen deze beginners in het heetst van de actie niet aan toe gewoonweg. Aantal punten ingezet: 0. Overbodig voor demo.

-Zelfs na een eerste sessie van twee uur is het volledig karakterblad te druk en te breed uitgesmeerd en dus te verwarrend om een meerwaarde te zijn. Voor de tweede groep heb ik enkel met de eenvoudige zwart-wit A4tjes gewerkt voor de overzichtelijkheid. Alles wat je niet plant te gebruiken: weg ermee.

-Posterdecoratie was overbodig, spelleiderscherm was nuttig voor de sfeer.

-Voor de magiërs: twee spreuken is echt wel te weinig - ik zou er toch drie of vier geven, van praktische aard, bruikbaar in het scenario. De korte beschrijvingen van de spreuk maken dat mogelijk. Daarentegen zijn de bijzondere vaardigheden in het gevecht voor de strijders niet echt nodig: hun scores zijn goed genoeg en het dobbelgevecht is op zich al complex genoeg.

-Het nut van een stadspersonage als bvb Carolan Calavanti in een lineair bos- en vechtscenario is eerder beperkt. Zorg ervoor dat ieder karakter iets heeft om op te dobbelen in je verhaal! Het is het dobbelen dat newbies in het spel betrekt en ze het gevoel geeft iets bij te dragen. Echt een rol spelen komt later wel...

Nog een paar kleinigheden:

-Talentproeven met 3 dobbelstenen: soms hoor je wel eens dat dit te complex is. De ervaring die ik hier heb is dat de complexiteit van deze proeven net een meerwaarde is. Omdat het dobbelen de spelers actief betrekt bij het spel "doen" ze zo meer en is voor hun de ervaring rijker. Zeker, er zit er altijd ééntje bij die het niet snapt, maar die snapt ook niet hoe een gewone eigenschapsproef werkt...

-Het eerste gevecht dient om te tonen hoe het werkt, verwacht je bij het tweede gevecht al aan een hele reeks vragen en tactische opmerkingen à la "ik doe dit en dat" bovenop het rollen.

Voilà, ik hoop dat mijn opmerkingen toekomstige demogevers wat kunnen helpen bij de voorbereiding!

Arne (heel enthousiast over de ervaring trouwens)

Een Thorwaler en een Seweriër zitten zich in de herberg lazarus te drinken.

Zegt die Thorwaler: "Gezondheid, bij Swafnir!"

Antwoordt die Seweriër: "Ben jij hier om te praten of om te drinken?"

Twee Thorwalers zitten in een herberg. Zegt de ene ...

Voici une copie du texte que j'ai publié déjà dans le forum de BBE. Il s'agit d'une traduction (à la volée) et une mise en perspective du questionnaire sur le destin des Ardarites à la suite du dernier Heldenwerk... On ne sait jamais que cela intéresse quelqu'un ici!

En attendant l'arrviée de vous-savez-quoi, voici quelques nouvelles venues de l'allemagne qui pourraient vous intéreser.

Il y a quelque six mois de cela, Ulisses avait annoncé qu'ils voulaient essayer de créér plus d'influence des joueurs sur le monde. Aujourd'hui nous voyons effectivement en action la première tentative de mettre cela en action. La Gazette Aventurienne est livré chaque fois avec un petit scénario. L'édition de novembre-décembre vient avec une histoire de chasse d'artéfact: il s'agit de récupérer un vieux talisman de Rondra, un épieu ayant appartenu à un ancien maître des Ardarites. Pour votre intérêt: les Ardarites sont un ordre de chevalliers de Rondra (pensez au Templiers), dont le QG ce trouve à Arivor. Le grand-maître de cet ordre est par tradition aussi le maître féodal de la province d'Arivor dans l'Empire Horas (comme un Prince-Éveque), et donc en effet il est à la fois un des vassaux les plus puissants du Horas et le directeur de l'ordre le plus riche et puissant de l'église de Rondra. Or, la situation politique est actuellement très délicate et le modèle de la double appartenance est fortement sous pression à l'heure actuelle. La trouvaille de l'antique épieu et de ce qu'en font les héros risque d'avoir un effet important sur des décisions cruciales à prendre. Selon ce que les héros font réellement avec l'artéfact conquis, les effets seront bien différents. A ce titre, Ulisses a ouvert un vote en ligne, où vous pouvez introduire le résultat de l'aventure jouée (ou bien juste tel quel [Blockierte Grafik: http://www.black-book-editions.fr/img/smileys/regular_smile.png] )

http://ulisses-spiele.de/gekreuzteklingen/umfrage.php

Jusqu'au 21 décembre, oui , je sais, je suis un peu tard avec ça [Blockierte Grafik: http://www.black-book-editions.fr/img/smileys/regular_smile.png]. Désolé!

Si cela vous intéresse voici quelques éléments historiques de la situation:

Il y a trois siècles: l'ordre des Ardarites, basé à Arivor, prend le parti des rebelles contre l'Empire du Milieu. La révolte réussit, la Fertilia gagne son indépendance, la famille Firdayon assume le titre royal et les joueurs clé de la révolte deviennent les nouveaux princes du royaume. En récompense pour leur soutien, la province d'Arivor sera dorénavent attribué à un membre des Ardarites, en principe le Maître de l'Ordre en union personnelle des deux titres. Du coup, les Ardarites deviennent l'odre le plus riche de l'église de Rondra, au prix de se trouver mêlés à la politique séculaire...

Il y a une décennie: un des enfants de l'impératrice Amene, Salkya, entre chez les ardarites comme novice. Elle abandonne toutes ses prétentions au trône. Quelques années plus tard, elle se mariera avec un autre Ardarite, Ancuiras Alfaran, prêtre et chevallier de Rondra décoré à de multiples occasions.

Il y a quelques années: l'assassinat de Amene Horas, mélangé à des intrigues sans nom, fait éclater une guerre civile entre sa descendance. Les Ardarites, riches de leur tradition, essayent de rester neutres. Face au cruautés commises par certains partis, ils se mobilisent toutefois. Il s'agit en réalité d'un piège de disciples du Sans Nom, qui tiennent une ambuscade à Salkya, et la tuent.

Une fois débusqués les mécréants sans nom, la paix revient lentement: les protagonistes directs abandonnent le trône, l'héritière désignée, Aldare Firdayon, se retire dans l'église de Hésinde où elle deviendra Magistère des Magistères peu de temps après. Le trône passera à son fils Khadan lors de la majorité de ce dernier. Entre-temps, la régence est assuré par son cousin, le Comto Protector Ralman von Firdayon-Bethana. Ce dernier se montrera un régent efficace et fiable.

Il y a quelques mois: la chute d'une étoile cause la destruction de la ville d'Arivor, avec un impact en conséquence pour l'ordre des Ardarites, qui venait à peine de remonter les effets de la guerre civile (à jouer dans "Unheil über Arivor"). Le décès presque simultané de l'ancien grand maître, l'illustre Nepolemo ya Torese, plonge l'ordre dans un chaos presque total.

Il y a quelques semaines: enfin, un maître successeur est trouvé. L'épée des épées, la tête de l'église de Rondra, désigne comme Maître de l'ordre et de la province ecclésiaste de l'ancien empire, Romur von Schreyen un homme plutôt inconnu mais neutre au plan politique. Le Comto Protector le confirme, comme la tradition le veut, comme maître de la province impériale de Arivor.

Mais alors reveint le Horas au pouvoir. Guidé par des visions il ne confirme pas la décision du Comto Protector (qui n'est pas heureux de cela du tout, on le comprend...) et nomme à la place de Romur donc le célèbre Ancuiras Alfaran, qui en tant que oncle du Horas, est proche de la cour impériale. Ainsi il n'a non seulement fait tort à la tradition et au Comto Protector, mais il met de plus Alfaran dans une situation bien misérable, tiraillé entre son eglise et sa loyauté politique...

Une lutte de pouvoir s'annonce car Romur a mandé Alfaran à la maison de l'ordre à Vallussa en Tobrie (l'autre côté du continent) - un exil même pas caché. En tant que maître de l'ordre c'est son bon droit, même son devoir pour clarifier la situation au sein de l'ordre des Ardarites. Pour Alfaran cela implique le besoin de nommer un régent (qui aura clairement peu d'influence) à sa place. Ou bien restera-t-il pour démontrer sa loyauté envers le Horas qui lui a donné son titre de prince de la province d'Arivor?

Voilà la situation délicate, et la décision à prendre.

Dans l'aventure, les héros récupèrent un ancien artéfact, qui lui véhicule le message "Lion et Aigle peuvent s'allier, mais au-dessus est la volonté de la lionne". La trouvaille de l'artéfact à ce moment précis pourrait être pris comme un signe de la déesse que ses chevaliers doivent conserver la neutralité politique au profit de leur engagmeent ecclésiastique... Petit détail coquin: les héros sont mis sur la trace de l'artéfact par un baron local, Domaldo de Westfar, qui gagnerait substantiellement en influence politique dans le cas où Alfaran devrait mettre en place un régent-substitut...

Une fois les héros ont récupéré l'artéfact, que feront-ils?

1. Ils rendent l'artéfact à Domaldo de Westfar, qui l'utilise pour influencer Ancuiras Alfaran, qui décide en conséquence de partir en exil. Il nomme un régent au conseil de Domaldo, dont l'influence croît sensiblement.
2. Ils rendent en personne l'artéfact à Ancuiras Alfaran, qui décide en conséquence de partir en exil. Ce dernier nomme un régent de son propre choix.
3. Les héros rendent l'artéfact à Travian di Faffarallo, chef d'une troupe des mercenaires indépendant, qui occupe la ville de Sorbik depuis la guerre civile. Il conservera discrètement l'artéfact pour un emploi quelconque dans le futur. Ancuiras décide de faire tête à Romur est reste en Fertilia pour être proche du Horas en tant que prince d'Arivor. Petit détail: c'est dans la combat contre ces mercenaires que fut tué Salkya Firdayon, donc on peut être sûr que l'artéfact n'arrivera pas très vite dans les mains des Ardarites...
4. Les héros gardent eux-mêmes l'artéfact, ou pour le moins ne le donnent pas à un des protagonistes. Ancuiras décidera d'être un serviteur du Horas avant tout et refuse de partir en exil.

Voilà, si cela vous tente, vous pouvez méditer votre décision vous-même et m'envoyer à la rédaction allemande!

Joyeux Noël à vous tous!

Hello!

Zitat von Derya Eulenhexe

Je me demande si je pourrai jeter un coup d'oeil sur les livres quand je sera en France en Août ou si l'Oeil Noir sera toujours pas paru.

Je regrette de le dire, mais août semble assez ambitieux pour avoir le livre en main. Scriptarium (dont je fais partie) essaie de terminer la rédaction finale des tout derniers fichiers puor la fin de ce mois. À ce point, on pourra mettre en route la machine d'impression. Avec les congés, Black Books risque bien d'avoir besoin des deux mois pour en venir au bout, puis il faut encore faire advenir les produits chez les commanditeurs. Si tout va bien, on pourrait cibler au plus ambitieux fin août... Mais de manière plus réaliste on espère pouvoir faire le lancement officiel pour la convention d'Octogônes.

Et oui, pour un germanophone le point de vue des français sur l'ON est très... pittoresque.