https://www.youtube.com/watch?v=5WS-TTNaLyg (eine kürzere, etwas andere Version, als jene, die ich bei der Übersetzung nutzte)
Uh, der Bettler draht scho Kreise
auf und ob in Block,
i ded erm frogn wos ned stimmt,
owa i waß, doss er’s ned mog.
Und die Damen behaundln mi guat,
und wickln mi fest ei,
owa tiaf in man Herzn, waß i, i kum net frei.
Oh Travia, is des wirklich scho is End,
do zu steckn in Lowangen
vo an Heimwehschmerz bedrängt?
Guat, Xerinn is in der Alee
gaunz ohne Schuach und frohgemuat,
spricht zu ana vo Puschinske,
de mant, sie kennt mi guat.
Und i ded a Botschaft schickn,
um z’wissen wos redns nuar,
owa den Beilunker homs gstuiln
und sei Depesche, de wor zuar.
Oh Travia, is des wirklich scho is End,
do zu steckn in Lowangen
vo an Heimwehschmerz bedrängt?
Marla wuilt ma erzöhn
Puschinkse fernzbleim.
Sie hot gsogt de gaunzn Magier
trinken dei Bluat wiarn Wein
und i hob gsogt: „Hui, des is wos Neichs,
owa aundrerseits hob nua in Weg vo an kreizt,
der hot mei Batonga gschlogn
und mei Augenlid verheizt.
Oh Travia, is des wirklich scho is End,
do zu steckn in Lowangen
vo an Heimwehschmerz bedrängt?
Der Hagen is gstorm letzte Wochn
und jetzt liegt er begrom in dem Woid
owa jeda mant no immer
so hettens s’as net ausgmoint.
Owa i hob gwusst, doss kuman ded,
i hob gwusst, er verliert san Holt,
mit san Feier auf dem Marktplotz,
in des er Flammen gschossn hot.
Oh Travia, is des wirklich scho is End,
do zu steckn in Lowangen
vo an Heimwehschmerz bedrängt?
A Bronnjar kam hierher,
bot an jedn sane Wehr.
Er lud uns zur Heirat seines Sohns
auf sein Wappn sitzt a Bär.
Und mi, mit hettns fost verschleppt,
und warat des ned mei Glück,
doss mi schnoppn ohne a Schwert
ab ins Bornland, ka zurück…
Oh Travia, is des wirklich scho is End,
do zu steckn in Lowangen
vo an Heimwehschmerz bedrängt?
Der Praiot stierte gaunz verblüfft,
wiar i erm gfrogt hob wieso er si so auziagn muss
mit zwanzig Unzn vo Chorälen
gstapelt in der Brust,
owa er hot gfluacht wiar is erm bewiesn hob,
daun hob i gflüstert, gsogt, ned moi du bist dagegen
gfeit:
Du siachst, du bist wiar i,
i hoff, doss di a g’freit.
Oh Travia, is des wirklich scho is End,
do zu steckn in Lowangen
vo an Heimwehschmerz bedrängt?
Der Norbarde gab ma zwa Mittelchen,
daun sogt er: Wirf’s nur ein.
Des ane schien a orksches Kraut zu sein,
is aundre wor nuar a Floschn Wein.
Und wiar a Dodl misch i’s,
und es schlogt ma’s Denken breit,
und jetzt wern die Leit nur hässlicha
und i hob ka Gfühl für’d Zeit.
Oh Travia, is des wirklich scho is End,
do zu steckn in Lowangen
vo an Heimwehschmerz bedrängt?
Wiar di Rahjane sogt: „Kum triff mi,
in an Schottn, wo’s si lohnt,
wost meine Hüftn kreisen siachst,
untam Madamond.“
Und i sog: „Uh, jetzt kum scho,
du muaßt wissen vo man Liebling.“
Und sie sogt: „Dei Liebling waß zwor wos’d brauchst,
owa i waß, wos’d wüst tief drin.“
Oh Travia, is des wirklich scho is End,
do zu steckn in Lowangen
vo an Heimwehschmerz bedrängt?
Durt bei den Brücken zur Altstadt
wo a Haufn Tsaanbeter sie grod owaneigt,
durt plantschns ole so perfekt hin,
wiar auf Satinavs Handzeig.
Und i sitz do no, weil i geduldig bin,
wort o, wos is wuil der Preis,
den ma zoihln muaß,
ned zwamoi zu gehen durch den gaunzen Schei**.
Oh Travia, is des wirklich scho is End,
do zu steckn in Lowangen
vo an Heimwehschmerz bedrängt?
https://www.youtube.com/watch?v=EbI0cMyyw_M
Whoa, i hob docht es wär a Albtraum,
doch 12e, es is echt.
Sie hom gsogt, geh jo net laungsaum
weij Tairach di huin mecht.
Besser rennst durch des Svelltsche x3
Woa, drah di ned um zum Schaun
Hob docht i her an Dunna,
der wiar mei Nauman kracht,
zwatausend Bogen san augspaunnt,
der Aikar brüllt: „Ai Kattach!“
Besser rennst durch des Svelltsche x3
Woa, drah di ned um zum Schaun
Über den Blutzinnen
grollt Dunna magisch auf
„Loss die Leit mei Weisheit sehn
und füll des Tal mit Rauch!“